دعوت شهردار کرج از مردم برای حضور در راهپیمایی 22 بهمن/۲۲ بهمن يادمان آرمانهاي ۵۷

پایگاه خبری البرزما- 22 بهمن مهم ترين روز در تاريخ انقلاب اسلامي ايران است، اگر چه روزهايي پيش و پس از آن در تاريخ انقلاب هر كدام اهميت خاص خود را دارد، اما در اين ميان ۲۲ بهمن پاياني قاطع بر دوره اي از ظلم، بي عدالتي و آغازي اميد بخش براي برپايي عدالت و آزادي بود. بي ترديد پس از نزديك به گذشت چهار دهه از آن روز تاريخي، شرايط حساس انقلاب و نظام به گونه اي است که مي توان از اين فرصت مهم استفاده كرد و آسيب هايي که ممكن است به اين دستاورد مهم لطمه بزند را باز شناخت.

شايد همين نوع نگاه، بسياري از چهره هاي متنفذ سياسي و مذهبي را بر آن داشته همه را به وحدت فرا خوانند. از مراجع و علما، تا مسئولان و سياست ورزان کشور در پيام ها و سخنان خود خواستار شده اند که اين روز تاريخي به زماني براي وحدت کلمه و مقدمه اي براي حل مشکلات تبديل شود.

واقعيت اين است، زمانی که همه ما همانند ۲۲ بهمن ۵۷، از خودخواهی ها و خود محوری ها فاصله گرفته، دست در دست هم با همدلی و اتحاد در سایه ایمان و توکل به خداوند متعال مسير ارزشهاي متعالي انقلاب را بپيماييم، پيروزي و سر افرازي به رغم همه تهديد ها به كشور و ملت بزرگ ايران همچون سالهاي آغازين انقلاب رو خواهد كرد.

۲۲ بهمن مي تواند دوباره به ما یادآوری کند که چه کسانی و برای رسیدن به چه آرمان‌های بزرگی همه هستی خود را تقدیم کردند. در اينجا ما نيز وظيفه داريم به تاسي از آنها به كلام بنيانگذار جمهوري اسلامي دخيل ببنديم. “نگذاريد انقلاب به دست نا اهلان و نا محرمان بيفتد.” در چنين فضايي اگر تصور كنيم كه انقلاب با پیروزی در سال ۵۷ به پایان رسید و همه چیز سر و سامان گرفت، انقلاب را به درستي نشناخته ايم بلکه پویایی انقلاب اسلامی ایران به ادامه مسیری است که باید طی کند تا بتواند به اغلب اهداف خود برسد.

در شرايط حاضر به جرأت می‌توان گفت، همراهی و حمایت مردم ایران اسلامی از انقلابی که با رهبری حضرت امام خمینی(ره) به پیروزی رسيد از برخی مسئولین بسیار بیشتر بوده است. با اين وجود اگر اعتراضی هم علیه شرایط و وضعیت موجود دیده می‌شود، بي ترديد اين اعتراض به ساختار انقلاب و جمهوری اسلامی نیست، بلکه به مدیریت‌های ناكارآمد در برخي حوزه هاست که باعث ایجاد نارضایتی شده است.

در آغاز چهلمين سال پيروزي انقلاب اسلامي، نسل کنونی، نیازمند پاسخ شنیدن به پرسش ‌هایی است که در ذهن او نقش بسته است. پاسخ به چرايي نسل جوان در زمينه انقلاب با اعمال و رفتار ما پاسخ داده مي شود، آن زمان كه از لاك خود خواهي خارج شويم و يكپارچه و با اتحاد، خدمت به مردم را سرلوحه كار خويش سازيم، به صورت عملي به اين پرسش پاسخ داده ايم و مادامي كه بر توسن خودخواهي سوار شويم و مردم را ولي نعمت انقلاب و كشور ندانيم، از مردم فاصله بگيريم و قطب نماي ما از مردم به سوي ديگري چرخش كند، شعار چرا انقلاب كرديم در ذهن جوان و نسل امروز ما پررنگتر خواهد شد و پاسخ مناسبي براي آن نخواهيم داشت.

سخن پاياني

بي رحمانه خواهد بود كه ۳۹ سال پس از انقلاب، آن همه فداكاري، از خود گذشتگي، خستگي ناپذيري و دگر خواهي را بخواهيم از ياد ببريم و بي رحمانه تر خواهد بود كه بر آنهمه انديشه بلند و سرهايي كه سوداي خدمت داشتند و از هيچ چيز براي بقاي انقلاب فروگذار نكردند نقد غير منصفانه كنيم.

مگر مي شود فراموش كرد مبارزه جوانان جسور و بي باك را که در زندان ها شلاق خوردند و مزه شور خون به دهانشان مي ريخت. همان ها كه هيچ سخني به اعتراف نمي گفتند، لو نمی دادند، دوست نمی فروختند، همیشه با همه اختلاف نظرهايي كه داشتند در يك كلام و بيان مشترك بودند “شاه بايد برود”، مگر مي شود به آنها اداي احترام نكرد و به مبارزه بي امان آنها درود نفرستاد؟

امروز، ما نه دلمان برای کافه و کاباره آن روزگار تباهي تنگ می شود كه اگر چنين بود انقلاب نمي كرديم، نه دل در گرو هیچ شاه و ملکه اي داريم، چه اگر غير از اين بود نداي خوشحالي بعد از رفتن اهريمن سر نمي داديم، اما دلمان همیشه برای آن آدم هايي تنگ می شود كه به جای نشستن و آه زدن، بلند شدند و کاری کردند، راهی رفتند، كه هنوز به رغم بسياري از مشكلات چراغ راه همه ما است.

یاد همه آنها که با مشت های گره کرده، با سرهای پرشور، انديشه هاي پرشعور و با رد شلاق هایی روی تن به خیابان ها آمدند و داد كشيدند و به خون غلطيدند خجسته باد.

ارزنده و سازنده باد گام هاي مردماني كه يكپارچه، فردا در سالروز پيروزي انقلاب اسلامي به خيابانها مي آيند تا بار ديگر ارزشها و باورهاي ديني انقلاب ۵۷ را فرياد زنند و به جامعه جهاني ياد آور شوند كه انقلاب اسلامي ايران انقلاب استقلال، انقلاب آزادي، انقلاب جمهوري اسلامي است و بر سر اين پيمان، مردمان اين سرزمين تا هميشه تاريخ در ميدان خواهند ماند.