خبرنگاران طلایه داران جبهه آگاهی

پایگاه خبری البرزما- امروز 17 مرداد سالروز شهادت محمود صارمی شهید عرصه خبر و روز خبرنگار است.هفدهم مرداد ماه سال 1377، محمود صارمی خبرنگار خبرگزاریِ جمهوری اسلامی، به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست گروهک تروریستی طالبان به شهادت رسید. به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی، هفدهم مرداد ماه هر سال را به عنوان «روز خبرنگار» نامگذاری کرد.
در روز خبرنگار خیلی‎ها دست به کار می‎شوند و به انحای مختلف از خبرنگارها تجلیل می‎کنند. این امر گاه با یک هدیه همراه است و گاهی با یک پیامک و هدف قدردانی از زحمت‎کشان عرصه اطلاع‎رسانی است. عرصه خبر در این روز به شدت گسترده می‎شود و شاید در تنها مواقعی که خبرنگارها به چشم می‎آیند، اواسط مرداد باشد.
به نظر نگارنده، تنها 17 مرداد روز خبرنگار نیست و روزهای ما وقتی است که در راستای رسالت‎ مان گام برداریم و قلم بزنیم و آن‎گاه می‎توانیم این ادعا را داشته باشیم که خبرنگار هستیم. هر وقت هم از دایره رسالت و قلم عدول کنیم، بی‎شک خیانت کرده‎ایم و واژه خبرنگار بر ما حرام است.
باید تا جایی که می‎توانیم برای خودمان “روز” تعیین کنیم و پیش وجدان‎مان راحت باشیم که به وظیفه و رسالت‎مان بدون هیچ حُب و بغضی عمل کرده‎ایم. شاید قدردانی و تجلیل از قشر خبرنگار فقط در بحبوحه 17 مرداد باشد ولی ما روزهای دیگری نیز داریم که نیازی به تجلیل نیست و وجدان از ما تجلیل می‎کند.
اهالی رسانه در خیلی مواقع مظلوم واقع و حق‎شان پایمال شده و کوتاه‎ترین دیوار موجود می‎شوند. گاه دیده شده که اگر مشکلی پیش بیاید، به سرعت انگشت اتهام به سمت خبرنگار نشانه می‎‎رود و اوست که باید جواب ندانم‎کاری برخی را بدهد. موضوع‎هایی رسانه‎ای شده که برخی معتقدند خبرنگار نباید آنها را کار می‎کرده و یا بعضی وقت‎ها شخصی صحبتی مطرح اما بعد آن را تکذیب کرده و خبرنگار متهم اصلی می‎شود.
سرانجام متوجه نشده‎ایم خبرنگاری جزو مشاغل سخت و زیان‎آور هست یا نه و کماکان این سوال ذهن‎مان را مشغول کرده است. بعضی‎ها می‎گویند اگر بیمه خبرنگاری داشته باشیم جزو این گروه هستیم، که متأسفانه بیمه خبرنگاری نداریم. واژه‎ای که برای ما به کار برده می‎شود جالب است “کارمند- خبرنگار” و هنوزم نمی‎دانم چه‎کاره‎ام!
خبرنگارها در خیلی از مواقع باید “دادستان” باشند و هر کسی بخواهد کاری اجرا کند از طریق خبرنگار موضوع را رسانه‎ای می‎کند، ولی در مواقع لزوم کسی نیست که دادِ خودشان را بستاند. “دادستان‎هایی” که فقط برخی در هنگام نیاز آنان را می‎بینند و وقتی کارشان تمام شد، دیگر او را با ما کاری نیست.
وقتی مطالب زیادی منتشر می‎شود که باب دل برخی‎هاست، خبرنگار وظیفه‎اش را ادا کرده اما وقتی یک موضوع انتقادی یا خلاف میل دوستان کار شود، بدون شک و در بهترین حالت انگ ندانستن الفبای خبرنگاری را نثارت می‎کنند و هزار تهمت دیگر!
در یک جعبه میوه همه خوب نیستند و شاید میوه بد هم وجود داشته باشد که قشر خبرنگار نیز چنین است و همه خوب نیستیم. لذا نباید همه را با یک چشم ببینند.
جایگاه خبرنگارها بسیار رفیع است شاید از لحاظ مالی، حقوق و مزایای این قشر خوب نباشد ولی عشق به این‎کار دلیلی شده که در راستای پیشرفت، توسعه و اطلاع‎رسانی گام برداریم و بی‎خیال مشکل‎های روزمره فقط به رسالت‎مان فکر کنیم و قلم بزنیم.