دکتر نصیری:سلامت، سرمايه پنهان جامعه

پایگاه خبری البرزما- روز جهاني بهداشت و روز ملي سلامت فرصت مغتنمي است تا به توليد كنندگان مواد غذايي نهيب زنيم كه با جان و جسم مردم نمي توان معامله اقتصادي كرد. بهداشت و سلامت جسمي و رواني اگر نگوييم بسترساز موفقيت و بهروزي انسان كه بدون شك زير ساخت توسعه و پيشرفت هر كشور است. چه اينكه نمي توان به قله ترقي و تعالي رسيد بدون آنكه از بهداشت و سلامت بهره مند بود. امروز كشورهايي در قله پيشرفت جا خوش كرده اند كه توام با سلامت جسمي به سلامت روحي و رواني شهروندان مي انديشند و تلاش دارند كه بستر چنين ضرورتي را مهيا وتدارك كنند.
18 فروردين مصادف با هفتم “مي” روز جهاني بهداشت و روز ملي سلامتي نام گرفته است. ياد آوري بهداشت و تندرستي براي جامعه اي كه شهروندانش اغلب درگير مسايل روزمره زندگي هستند و شمار قابل توجهي از همين مردم بهداشت و سلامت را از اولويت هاي زندگي نمي دانند، مي تواند زنگ خطري تلقي شود كه در صورت استمرار چنين شرايطي در گذر زمان، سرمايه هاي اجتماعي به صورت تدريجي و حتي غير محسوس بر باد رود. بهداشت و سلامت بر تمام شقوق زندگي ما تاثير مستقيم دارد، هوايي كه استنشاق مي كنيم، آبي كه مي نوشيم، غذايي كه مي خوريم، آلودگی صدايي كه در پيرامون خود داريم، نور زائد و مزاحمي كه بدون اراده به زندگي و محيط كار ما نفوذ مي كند، پارازيت هاي ناشي از ابزار و وسايل امروزي كه ما را محاصره كرده اند، همه و همه جلوه هايي از تهديد سلامت و بهداشت هستند.
سلامت اجتماعی – صورت ديگري از بهداشت رفتاري – هركدام از ما زماني به شايستگي تامين مي شود كه تعامل شايسته و مطلوب با انسان‌ها و محیط را به عنوان يك ضرورت دنبال و با ديگران ارتباط صادقانه و محترمانه برقرار كنيم. آنچه براي خود روا مي داريم، براي ديگران نيز بخواهيم، چنين انديشه اي ثروتي توليد مي كند كه از درون آن سلامت اجتماعي با ابعاد روحي و رواني سر بر مي آورد. تعريف سازمان بهداشت جهانی از تندرستي چنين است: “تندرستی تنها فقدان بیماری یا نواقص دیگر در بدن نیست، بلكه تندرستی نداشتن هیچ‌گونه مشکل روانی، اجتماعی، اقتصادی و سلامت جسمانی برای هر فرد جامعه است. بنابر اين نبودن بیماری و نداشتن معلولیت و ناتوانی به تنهایی نمی‌‌تواند به معنای سلامت یا تندرستی باشد. بلكه انسان بايستي حداقلي از رفاه و آسایش در جنبه‌‌های جسمی، روانی و اجتماعی را دارا باشد تا سالم ناميده شود.” در اصول سوم، بیست و نهم و چهل و سوم قانون اساسی بر ضرورت تأمین بهداشت و فراهم كردن امکانات بهداشتی و درمان بیماریها و گسترش خدمات درمانی به عنوان وظيفه حاكميت تأکید شده است. اما پيوست چنين قانوني بايد آگاهي مردمي باشد كه به عنوان يك حق مطالبه كنند، به عنوان يك ضرورت به آن بنگرند و به وقت لازم در ميدان مشاركت باشند.
سخن پاياني
روز جهاني بهداشت و روز ملي سلامت فرصت مغتنمي است تا به توليد كنندگان مواد غذايي نهيب زنيم كه با جان و جسم مردم نمي توان معامله اقتصادي كرد. به كارگزاران و برنامه ريزان و تصميم سازان ياد آور شويم كه اگر به ثروت و سرمايه انساني متعادل و اثرگذار باور دارند، بايستي دست سودجويان و سوداگران را از حوزه بهداشت وسلامت كوتاه كنند وگرنه در صورت بي تفاوتي دستاوردي را تحويل خواهند گرفت كه سربار جامعه خواهد بود. پذيرش اين واقعيت كه سلامت جامعه در گرو رعایت اصول بهداشتی است و جامعه اي كه از استانداردهاي بهداشتي بهره مند باشد به درستي از منافع خود و منافع ملي مي تواند دفاع كند، ما را به سوي پيشرفت و تعادل روحي و رواني همگاني رهنمون خواهد كرد. روز بهداشت و سلامتي يك بار ديگر به ما ياد آوري مي كند كه فكر سالم در بدن سالم است و آنگاه مي شود به فرداي كشور دغدغه مند نگريست كه بستر سلامت اجتماعی، اقتصادي، سياسي، روحي و رواني به شايستگي مهيا باشد و اولويت شهروندان شمرده شود.